Zowel Johan als ik voelen ons als een uitgewrongen dweil vandaag. Johan door de lichamelijke terugslag van gisteren. Een dag van zowel 9 nieuwe pillen voor de tbc, normale medicatie, chemodag en de contrastvloeistof voor zijn scan. Gooi daar nog eens het verdriet voor het verlies van Mereltje er bovenop en dan kan je begrijpen…
Het gebeurt regelmatig dat Johan tegen de avond geen energie meer over heeft en dan begint lastig te worden of zelfs ruzie te zoeken door opmerkingen te maken waarvan hij (onbewust) weet dat ze me kwetsen of me op stang jagen. Na bijna 18 jaar samen leven weet je hoe dat moet en Johan is…
16.53 uur en het voelt alsof het al 20.30 uur is. Vandaag ben ik Johan gaan halen in Lisboa omdat hij, op een “ik krijg mijn chemopillen voor de volgende maand”-dag, hij na zijn bloedtest en consultatie, net de ambulance terug naar Lourinhā mist en daardoor een paar uur moet wachten tot de volgende ambulance…
Ik had nooit gedacht dat ik ooit eenzaam zou zijn… echt eenzaam. Ik ben altijd al een redelijk sociaal persoon geweest, wanneer de situatie of de persoon me ligt. In Sint-Michiels legde ik gemakkelijk contact met de buren, de mensen met honden, tijdens mijn wandelingen met Leentje. Dit was niet anders in Oostende. Ik kon…
Ik ben nog nooit bij de dikste geweest. Heel mijn leven heb ik moeten opletten om op gewicht te blijven, of toch tenminste niet teveel gewicht te verliezen. Een dagje niet fatsoenlijk eten en ik kon gemakkelijk bijna een kilootje kwijt zijn. Toen Johan en ik in 2008 trouwden, had ik een maatje 36 en…
Morgen is het een jaar geleden sinds Johan zijn eerste opname in het ziekenhuis na maandenlang sukkelen en helse pijnen. De diagnose was een enorme klap in het gezicht maar we bleven optimistisch. In het begin toch. Toen Johan uiteindelijk het ziekenhuis mocht verlaten, bleef er van Johan, mezelf en het optimisme niet veel meer…
Opgelet: dit is een oude tekst! Verleden week vertelde Johan me dat, gezien ik statistisch gezien eerder zou komen te overlijden, het eigenlijk niet fair was ten opzichte van hem dat Peter op me zou staan “opwachten in de hemel” en wanneer hij zou komen te sterven, er niemand voor hem zou staan. Hij gaat…
Johan en ik hebben een aantal afspraken gemaakt. Niet alleen over zijn Vespa, zijn comics of andere persoonlijke spullen maar over bepaalde situaties… Eén van de afspraken was dat hij thuis wilde sterven en indien dit voor één of andere reden niet mogelijk was, wilde hij zich niet bewust zijn van het feit dat ze…
Iedere morgen als ik opsta moet ik een paar keer diep hoesten om het “fladderend gevoel” in mijn borstkas te verjagen, om mijn hart een normaal ritme te geven. Ik ben normaal gezien wakker van zodra Johan wakker is en dat is meestal tussen 03.00u en 05.00u. Ik blijf in bed liggen en luister met…
Een prachtig voorbeeld vanavond waarom ik het gevoel heb dat ik constant alles in de gaten moet houden en mijn gedrag inderdaad soms enorm beklemmend aanvoelt. Johan moet om 17.00u 26 units insuline inspuiten. Ik hou me niet echt bezig met die insuline omdat het redelijk simpel is. Om 12.30u en 19.00u prikken en waarden…