De laatste tijd begin ik meer en meer van die momenten te krijgen dat een ongelooflijke triestheid, en af en toe eens woede, mij plots, van het ene moment op het andere, overvalt. Terwijl ik fysiek nog steeds vooruitga, en straks voor het eerst niet in mijn rolstoel maar op eigen benen met een rollator…
Meestal denk ik niet aan doodgaan. Ik slaap meestal goed, sta uitgerust op en begin gemotiveerd en opgewekt aan de dag. Het idee sluimert wel op de achtergrond en hangt als een donkere wolk boven me, maar vaak breekt er genoeg zon door de wolk om hem niet op te merken. Ik plan uiteraard wel…
“Geen maanden, maar jaren” antwoordde de longspecialiste toen ik haar enkele minuten na het vernemen van mijn diagnose vroeg hoe lang ik nog te leven had. Dat was meteen ook de laatste keer dat ik die vraag stelde aan een arts. Ik wil niet elke dag opnieuw aftellen naar een dag die berust op een…
Opgelet: dit is een oude tekst! Verleden week vertelde Johan me dat, gezien ik statistisch gezien eerder zou komen te overlijden, het eigenlijk niet fair was ten opzichte van hem dat Peter op me zou staan “opwachten in de hemel” en wanneer hij zou komen te sterven, er niemand voor hem zou staan. Hij gaat…
Johan en ik hebben een aantal afspraken gemaakt. Niet alleen over zijn Vespa, zijn comics of andere persoonlijke spullen maar over bepaalde situaties… Eén van de afspraken was dat hij thuis wilde sterven en indien dit voor één of andere reden niet mogelijk was, wilde hij zich niet bewust zijn van het feit dat ze…
Opgelet, dit is een oude tekst! 37 jaar en in godsnaam niet meer weten waarom ik hier nog rondloop. Wat de bedoeling was/is. Angst voor de toekomst. Angst voor alles… mijn GSM aan te leggen, werk, de rolluiken naar boven te doen, mijn huidige relatie…. Bittere en boze gedachten. Ze zeggen dat schrijven helpt. Mijn…