Vreselijk vind ik ze, die wachtrijen aan de kassa in de supermarkt! Veel te veel mensen staan opeengepakt op een te kleine oppervlakte, de vele bewegingen en prikkels terwijl men, zes of meer rijen breed, allerlei knisperende en krakende verpakkingen op de lopende band legt onder een te felle verlichting. Uit elke richting komen tientallen geluiden op je af terwijl je langzaam anderhalve meter vooruitsloft. Het is een muur van zintuiglijke waarnemingen die verwerkt moeten worden terwijl zo veel mensen dichter in je buurt staan dan je zou willen. Elke minuut die ik daar sta vreet het filteren van informatie over mijn omgeving een aanzienlijke hoeveelheid energie en concentratie, alsof je zou staan aanschuiven onder een stroboscoop.
Toch hoeft het zo niet te zijn! Wie al eens een vestiging van Colruyt bezocht heeft zal vertrouwd zijn met de twee types winkelkarren die het warenhuis ter beschikking stelt. Naast de XL-versie van de traditionele winkelwagen kan men ook opteren voor een platte winkelkar. De meeste klanten opteren voor de eerste soort omdat die wendbaarder is en handiger voor wie niet veel nodig heeft of veel kleinere verpakkingen koopt. Aan de kassa zijn de rijen voor de traditionele wagentjes dan ook meestal behoorlijk lang. Aan de kassa voor de platte karren, als die al open is, staat (meestal) bijna niemand. Wie daar aanschuift moet weliswaar ook wel even wachten, meestal tot de kassa geopend wordt door een inderhaast omgeroepen medewerker, maar het gaat opmerkelijk veel sneller dan aan om het even welke andere kassa en je staat meestal ergens aan het uiteinde van de kassa-sectie met veel minder mensen om je heen. Handig! 😉
