In emotionele zaken en relaties is logica mijn houvast. In het bepalen van wat moreel of immoreel is, wat goed of verkeerd of welk gedrag op welk moment gepast is, telken is het logisch redeneren dat me het correcte antwoord geeft. Of dat toch zou moeten doen. Want soms is de ene redenering tegenstrijdig aan de andere, terwijl beiden logisch zijn, en wat doe ik dan? De grootste tegenstrijdigheid is er als ik zwart-wit begin te denken over mijn huwelijk, en neurodiverse relaties in het algemeen.
Enerzijds is het logisch dat ik het recht heb om, net als iedere andere burger, gelukkig te zijn. Voor velen is het vinden van een goede, evenwichtige relatie, een echte levenspartner, het ultieme geluk. Ook voor mij is mijn vrouw het allerdierbaarste wat ik heb, de enige familie waar ik zelf voor gekozen heb. Dat ik het recht heb om gelukkig getrouwd te zijn lijkt een evidentie. En dat is het gelukkig ook. Maar is het niet mijn plicht als mens om het geluk van de meerderheid voorop te stellen aan dat van mezelf. Wat met al die momenten dat ik mijn vrouw, en haar omgeving, ongelukkig maak door gewoon mezelf te zijn? Heeft zij niet het recht gelukkig te zijn zonder dat anderen haar daarin hinderen? Moet ik haar beschermen voor een keuze voor een relatie die nooit kan voldoen aan alle verwachtingen die zij, en anderen met haar, al een leven lang koesteren? Is dat niet wat je doet, al zeker als je iemand graag ziet? En bewijs ik dan net niet dat autisten niet ten volle kunnen participeren, zelfs niet op hun manier, aan de maatschappij?
Het bovenstaande is een logische cirkelredenering die ik bijna dagelijks maak en waarvoor er niet één antwoord is maar het correcte antwoord bestaat op een formule die je op verschillende vraagstukken kan loslaten. Het is dus geen kwestie van een antwoord te zoeken op een redenering die logisch lijkt, maar langs alle kanten rammelt. Het is een kwestie van een formule te vinden die het volledige vraagstuk oplost in plaats van me, zoals voordien, blind te staren op de afzonderlijke factoren. Het wordt wellicht een levenslange zoektocht, gelukkig sta ik er niet alleen voor…
