Toen ik me enkele maanden geleden begon te realiseren dat het steeds moeilijker werd me te concentreren stortte mijn wereld in. Ik, die hield van websites maken en applicaties ontwikkelen, kon niet langer mijn geliefde hobbies uitoefenen omdat de pijnstillers een waas legden over mijn denken. Rilatine, dat ik het grootste deel van mijn professionele leven gebruikte om mijn gedachten in goede banen te leiden, nodig omdat ik door de ADHD (een van die fijne nevenwerkingen van autisme) door de to-do-lijstjes het bos niet meer zag en zelfs de simpelste taak niet tot een goed einde kon brengen, kon ik niet meer nemen omwille van de risico’s die de bijwerkingen, in combinatie met de vele andere medicijnen, niet in het minst de zware pijnstillers en de chemotherapie, met zich meebrachten. Een hartaanval of een hersenbloeding, het behoorde plots allemaal tot de mogelijkheden als ik dat kleine pilletje nam dat me al die jaren toeliet op hoog niveau te presteren.
De moed zonk me in de schoenen. Ik had het nodig creatief bezig te zijn op mijn manier. Dingen te bouwen in codes en scripts, tot ze een werkend en nuttig geheel vormden. Dat niet meer kunnen was alsof een ballerina plots omwille van een blessure geen dansen meer mocht uitvoeren. Mijn manier om me uit te drukken, naast het bloggen, om creatief te zijn en dingen te creëren bestond plots niet meer.
Omdat de situatie steeds verder werkte op mijn gemoed besloot ik het aan te kaarten bij Sibby, voor het mijn depressie nog meer de dieperik in trok. Ik moest mijn Rilatine terug hebben en me terug langer dan een halve pagina te kunnen concentreren op scripts en code.
We besloten dat ik het risico zou nemen, maar wel onder een beperkte mate van controle. We zouden mijn suikerwaarden uitgebreid testen terwijl ik met de Rilatine aan de slag was en indien nodig ook mijn bloeddruk in de gaten houden.
Ik vroeg opnieuw een voorschrift voor Rilatine, een medicijn dat mij ook hier in Portugal vroeger regelmatig voorgeschreven werd en ik kon opnieuw doen waar ik zoveel plezier in vond. Creatief zijn in computertaal.
Ik had enkel nog een project nodig. Een allerlaatste voor het echt niet meer zou lukken. Iets waar ik me ook in een later stadium van mijn aftakelen nog mee zou kunnen verstrooien. Een blog had ik al, maar die ging enkel over kanker en autisme. Misschien kon ik in die richting iets doen. Een tweede blog, voor als ik het eens over iets anders dan mijn medische kwalen wou hebben.
Maar, de inspiratie op dat vlak was veel beperkter dan voor de blog die u nu aan het lezen bent. En ik wilde niet het risico lopen dat ik halfweg het project plots geen medicatie meer zou mogen nemen en alles in duigen zou vallen.
Ik benaderde Pieter, een oud-collega met een technische knobbel, en vroeg hem of hij me desgevallend zou willen helpen door de draad op te nemen waar ik ze noodgedwongen zou moeten laten vallen. En ik praatte met zo veel andere interessante mensen, om te weten of zij nog iets te zeggen hadden wat een blogpost waard zou zijn. Op die manier vormde zich een groep mensen die geloofden in wat ik wou doen en die me zouden steunen om mijn doel te bereiken. Dat doel was een blogsite voor ongehoorde meningen van allerlei pluimage. Meningen van gewone mensen die het lezen waard waren.
De Volkoren Kiwi was geboren. Waarom in hemelsnaam een volkoren kiwi? Omdat ik dat altijd al een leuke maar absurde domeinnaam had gevonden. En waarom niet? Alsof Facebook zo’n intelligente vondst was als domeinnaam.
Maandenlang bouwde ik in alle stilte aan een site. Maandenlang hielpen mijn kornuiten mij door mij te voeden met hun schrijfsels. Blogposts voor mijn laatste grote project. En, waarempel, het lukte me een site te bouwen, iets wat ik zo lang niet gekund had. En de bloggers, die bleven trouw en geduldig op post. Tot nu.
Vandaag kunnen we jullie met enige trots aankondigen dat de.volkoren.kiwi online staat. Een blog met meningen en anekdotes van gewone mensen. Niet de roepers die zichzelf presenteren als “opiniemakers”, maar mensen zoals jij en ik. Van diverse afkomst en met elk een heel ander profiel dan de volgende in de groep.
Vandaag stel ik jullie de.volkoren.kiwi voor. Ik hoop dat jullie er evenveel van zullen genieten de site te lezen, als wij doen ze te maken.
