Iedere morgen als ik opsta moet ik een paar keer diep hoesten om het “fladderend gevoel” in mijn borstkas te verjagen, om mijn hart een normaal ritme te geven. Ik ben normaal gezien wakker van zodra Johan wakker is en dat is meestal tussen 03.00u en 05.00u. Ik blijf in bed liggen en luister met een half oor naar wat er gaande is. Johan die naar zijn bureau gaat, het knopje van de koffie aanzet, een poes die een haarbal uitspuugt,…
Ik vertik het om voor 06.00u uit bed te komen tenzij er een probleem is natuurlijk of op de dagen dat Johan naar het ziekenhuis moet. Dan staat de wekker op 04.30u. Rond 06.00u sta ik, nog niet/ nooit uitgerust op. Als ik geluk heb heeft Johan nog eens op het knopje geduwd om de koffie warm te houden en begin ik aan de dag. Mijn ochtendkoffie is zowat het enige ik doe zonder haast want daarna begint de dag. We zijn momenteel nog wat aan het zoeken naar een goede routine die werkt voor ons beiden.
Zoals ik reeds zei, ik sta op met een opgefokt gevoel en voor mij werkt het beste om fysiek bezig te zijn om dat gevoel te verminderen, anders lukt het me niet die buis in Johan zijn luchtpijp te duwen. Het allereerste ik doe is Leentje (de hond) uitlaten. Ze begint al op leeftijd te zijn en moet meermaals per dag buiten gelaten worden en zelfs dan heeft ze accidentjes die we oplossen met haar een hondenpampertje aan te doen als ze zo’n dag heeft. Ik denk dat dit het enige moment is dat ik haar op haar gemak laat snuffelen want voor 07.00u, heb ik Johan nog geen problemen weten krijgen.
Johan is ondertussen reeds een paar uur bezig in zijn bureau met schrijven, zijn winkelwagentje van Amazon te vullen, mails aan het zenden naar dokters, mensen aan het helpen met hun PC, aan het babbelen via Whatsapp of Messenger enz.
Yoghurt, medicatie, glaasje cola zero, plasemmertje legen (na een volledige nacht), buisje uitkuisen (wat niet zo simpel is na de yoghurt en het roken). Het kost me toch een 5-tal minuten met behulp van het schoonmaakding van het ziekenhuis (het ziet eruit als zo’n ding om pijpen te reinigen) en ettelijke wattenstaafjes om dat ding slijmvrij te maken. Mijn schoonmoeder vergeleek het met een kind te leren neussnuiten… Je moet het snot/slijm dus echt proberen te vangen en naar buiten te trekken. Geen idee, want heb nog nooit die ervaring met kinderen gehad. Dan ga ik over naar de afwas van gisterenavond en de hond te eten geven. Tegen ‘avonds heb ik echt de moed niet meer om nog de afwas te doen dus werd het een gewoonte om die ’s morgens te doen. Om eerlijk te zijn, heb ik na zo’n 15-tal maanden van werkelijk alles te moeten doen en alle bijkomende stress, voor niet veel meer moed.
Alles moet vanaf 07.00u in een redelijk tempo gedaan worden zodat ik om 08.30u Johan iets te eten kan geven. Met heel dat diabetesgedoe is het noodzakelijk dat Johan om de 2 uur iets kan eten. Na het eten volgt het uitkuisen van het buisje. Dan, zoals ik reeds zei, is het een afwachten, een routine zoeken. Het afwachten maakt me zenuwachtig want weet momenteel niet precies wanneer ik die verdomde buis moet doen en heb echt wel even nodig om eraan te beginnen. Zoals Johan in zijn blog reeds uitlegde is dit niet zo simpel. Het is echt een aanvoelen wanneer je de buis correct, zonder pijn, terug kan induwen, met de nodige kracht en gewrikkel. Wanneer Johan een centimeter anders ligt is het zoeken naar de ingang van de luchtpijp. Voor mij is dit een vreselijk gedoe waar ik me mentaal op moet voorbereiden en nadien even van moet bekomen. Stel je voor dat ik verkeerd duwde en zijn luchtpijp beschadigde?
Het ergste moment van de dag zit erop!
Voor de rest zien mijn dagen er ongeveer hetzelfde uit. Leentje nog eens buiten laten en dan vlugvlug om boodschappen of iets in het huishouden doen zodat ik klaar ben om Johan tegen 10.30u nog iets te eten te geven. Ondertussen plasfles nog eens legen, glaasje of meerdere glazen cola of water geven, kop koffie opzetten. Na de gemengde salade om 10.30u moet het buisje nog eens gepoetst worden.
Tegen 11.00u zou ik gerust terug in bed kunnen kruipen om een paar uur te slapen indien mij dat daadwerkelijk zou lukken, want slapen tijdens de dag kan ik niet. Heel dat gedoe met het constante luisteren…
Tegen 12.30u gestoofde paprika’s met seitan. Buisje uitkuisen. Plasfles, drankje en dan begint mijn maag te knorren omdat ik er meestal nog niet aan gedacht heb om zelf iets te eten.
14.30u: nog wat gemengde salade en buisje uitkuisen. Plasfles, drankje. Ondertussen was doen, de berging bijvullen met alles wat ik in de garage heb laten slingeren en dan bedenken wat ik best eerst zou afwerken want ik doe 10 dingen tegelijkertijd en weinig wordt effectief afgewerkt.
15.00u: Leentje buiten laten en eten geven. Plasfles, drankje…
17.00u: een paar eitjes bakken en buisje uitkuisen en afwas.
19.00u: Volle warme maaltijd en natuurlijk terug het buisje uitkuisen. Wat ’s avonds ook moet gebeuren is het stofzuigen. Het voor Johan akelige gedoe met alle lucht en slijm uit zijn luchtpijp te zuigen. Nog even tv kijken en dan als een blok in een onrustige slaap vallen….
Het is allemaal nogal simplistisch voorgesteld maar ik zal, wanneer ik de tijd vind, het een en ander nog verder uitwerken.
