Sinds ik mij niet meer buitenshuis kan begeven zonder rolstoel is mijn behoefte aan eens buitenkomen drastisch verminderd. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat ik in een prachtige streek woon en kom graag buiten om er van te genieten, maar tegenwoordig moet ik grote drempels overwinnen om daadwerkelijk de condomínio te verlaten.
Een uitstap houdt immers een confrontatie in met zowat alles wat ik niet meer kan. Ik kan niet meer stappen zonder te duizelen en zelfs als ik dat wel zou kunnen ben ik na twintig meter in ademnood. Gelukkig draag ik een masker want mijn gebit ziet er niet uit: de ondertanden zijn bijna allemaal getrokken en wat rest kleurt vuil bruin door de medicatie, hoe vaak ik ook poets. Geen probleem dan, hoor ik u denken, dat masker verhult netjes het slechte gebit… Dat klopt, tenzij je een terrasje wil doen en het masker in mijn jaszak verdwijnt. Dan wil ik wegkruipen van schaamte over wat er uitziet als een mond waar tanden gaan om te sterven.
Op dat terras kan ik bovendien ook niet kiezen wat ik drink, om van eten nog maar te zwijgen. Door mijn diabetes kan ik niets drinken met suiker of koolhydraten (niks geen pintje of zelfs maar een vruchtensapje) en een ijsje of wafel zijn ook uitgesloten. Iets eten kan al helemaal niet, dus die fenomenale vegetarische croque monsieur op het terras van Bar Dàli in Santa Cruz mag ik op mijn buik schrijven.
Wat ook enorm confronterend is op zo’n uitstap is hoe afhankelijk ik ben van Sibby, zij moet immers mijn rolstoel duwen wat een probleem is in dit niet-vlakke land. De keuze van waar we heen gaan is dus ook alweer veel kleiner dan vroeger. Houden we dan nog rekening met mijn vatbaarheid voor longaandoeningen zoals covid en RSV of griep, dan kunnen we ook niet zomaar een shopping center aandoen, de weinige plaatsen waarvan we zeker zijn dat de ondergrond vlak is en dat er ook iets te beleven valt.
Het kost me wel wat wiskracht en koppigheid om dan toch te beslissen een (klein) uitstapje te maken, hoewel ik er achteraf wel van geniet. Weer een van die verborgen beperkingen die mijn ziek-zijn met zich meebrengt…
