zelfbeeld

  • Lente… hopelijk tijd voor wat zonniger gedachten!

    Lente… hopelijk tijd voor wat zonniger gedachten!

    De laatste tijd begin ik meer en meer van die momenten te krijgen dat een ongelooflijke triestheid, en af en toe eens woede, mij plots, van het ene moment op het andere, overvalt. Terwijl ik fysiek nog steeds vooruitga, en straks voor het eerst niet in mijn rolstoel maar op eigen benen met een rollator…

    Lees meer…

  • Een uitstapje? Hoeft niet hoor…

    Een uitstapje? Hoeft niet hoor…

    Sinds ik mij niet meer buitenshuis kan begeven zonder rolstoel is mijn behoefte aan eens buitenkomen drastisch verminderd. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat ik in een prachtige streek woon en kom graag buiten om er van te genieten, maar tegenwoordig moet ik grote drempels overwinnen om daadwerkelijk de condomínio te verlaten. Een uitstap…

    Lees meer…

  • Optimisme is een morele plicht!

    Optimisme is een morele plicht!

    Deze boutade van de Oostenrijks-Britse filosoof Karl Popper, die ook een tijdlang het voluntaristische motto van de Vlaamse liberalen was, kreeg onlangs voor mij een nieuwe invulling. Enkele weken terug, vlak voor het nieuwe jaar, kreeg ik een verontrustend telefoontje van een dokter uit Lissabon: ze hadden iets gezien op een scan van mijn hoofd!…

    Lees meer…

  • Van maatschappelijk participeren naar een rol als toeschouwer

    Van maatschappelijk participeren naar een rol als toeschouwer

    Na negen maanden ziekteverlof, een periode die ik grotendeels doorbracht in een veilige, vertrouwde omgeving, weg van sociale contacten en met een minimum aan prikkels, ben ik tot het besef gekomen dat waar ik eigenlijk mee bezig ben afscheid nemen is. Ik neem afscheid van de maatschappij en leg bijna al mijn engagementen, in het…

    Lees meer…

  • Dromen van een toekomst die nooit komt

    Dromen van een toekomst die nooit komt

    Ik ben altijd al een dromer geweest. Als kind droomde ik ervan striptekenaar of komiek te worden. Ik wou trouwen, een kindje krijgen en naar Canada verhuizen. Ook nu, als volwassene, ben ik niet gestopt met dromen. Dat niet al die dromen realistisch zijn, daar heeft mijn vrouw zich al bij neergelegd. Zij weet dat…

    Lees meer…

  • Autismediagnose, een vloek of een zegen?

    Autismediagnose, een vloek of een zegen?

    Toen ik na maandenlang testen te hebben afgelegd eindelijk de diagnose Aspergersyndroom kreeg had ik een dubbel gevoel. Ik moest leren leven met het feit dat ik een autist was, dat mijn aandoening nooit beter zou worden en ik voor altijd een beperking zou hebben. Tegelijk was het een opluchting eindelijk te weten wat er…

    Lees meer…

  • Wie wil nu vrienden zijn met een autist?

    Wie wil nu vrienden zijn met een autist?

    Ik heb in mijn hele leven nooit veel vrienden gehad. Sinds zes jaar, toen mijn op dat moment enige vriend uit het leven stapte, zelfs geen enkele meer. En ik begrijp waarom, ik zou mezelf ook niet als vriend willen. Hoewel ik actief ben als vrijwilliger-bestuurslid in een vereniging en ik daar redelijk goede contacten…

    Lees meer…

  • Ook autisten zitten in de kast

    Ook autisten zitten in de kast

    Ik heb behoorlijk wat mensen ontmoet die zich aangetrokken voelen tot iemand van hetzelfde geslacht. Velen onder hen deelden met mij hun verhalen over hoe ze uit de kast kwamen bij vrienden en familie na een (lang) proces van zelfaanvaarding. Hoe meer van dergelijke verhalen ik hoor, hoe meer paralellen ik zie met het proces…

    Lees meer…

  • Van schuldgevoel naar dankbaarheid

    Van schuldgevoel naar dankbaarheid

    Voor iemand die zwart-wit denkt en op zich op elk moment zo intens bewust is van zijn omgeving, zij het op een andere manier dan andere mensen, is het moeilijk zich niet schuldig te voelen als hij zijn eigen, autistische gedrag analyseert. Ik ben mij zeer bewust van de vele hindernissen die mijn aspie-zijn voor…

    Lees meer…

  • De volgende stap in onze evolutie?

    De volgende stap in onze evolutie?

    Toen ik de diagnose kreeg dat ik leed aan het syndroom van Asperger stortte mijn wereld in. Ik zou voor altijd anders zijn en nooit ergens echt bijhoren. De stress en inspanningen om om te gaan met het dagelijkse leven zou er niet minder op worden maar tot mijn laatste adem een strijd blijven. Hoe…

    Lees meer…

Schrijf je in op onze e-maillijst!

Ontvang nieuwe blogposts in je e-mail!

Lijsten*

Loading

Recente berichten